BEELD: JOKE SCHUT
Dit artikel is in december 2015 verschenen op Vers Beton:
Tweede in een serie van drie over ondernemerschap in de Rotterdamse haven
Vers Beton interviewt in samenwerking met Rotterdamse Nieuwe jonge, beeldbepalende ondernemers in Rotterdam. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom kozen ze voor Rotterdam? Vandaag spreken we met Lisette van der Pijl, social mediastrateeg, actief in de haven.
Nat komen we strandtent Maribu Beach op Hoek van Holland binnengerend. De fotoshoot was bijna voorbij, toen het grijze wolkendek boven de havenmond openbrak. ‘Iets warms?’, vraagt de serveerster met een troostende blik. ‘Een warme chocolademelk, zonder slagroom’, antwoordt Lisette van der Pijl. De social mediastrateeg werkt bij voorkeur in de Rotterdamse haven. Haar onderneming heet Port-able. We kiezen een plek bij het raam. Met beide handen om haar kop begint ze te vertellen over haar missie om een haven 2.0 te creëren.
Havenbedrijven zijn vrij conservatief. Lopen ze ver achter qua gebruik van sociale platformen?
“Ja, de haven is echt nog 1.0. De websites van veel bedrijven stammen nog uit een ander tijdperk. De online aanwezigheid is minimaal. Wanneer bedrijven wel online zijn beperken berichten zich vaak tot iets als: ‘Probeer ons nieuwe product!’ Een cursiste belde me laatst trots op dat ze was benaderd via haar LinkedIn-pagina, die hadden we kort daarvoor opgezet. Dat is ontzettend leuk om te horen, maar tegelijkertijd is het vreemd dat de helft van de haven geen LinkedIn-profiel heeft. Dat is in andere sectoren echt niet meer voor te stellen.”
Dat ligt waarschijnlijk aan de omvang van de sector? Het aantal spelers is relatief klein.
“Klopt. De Rotterdamse haven is een ons-kent-ons-wereldje. Iedereen kent elkaar en ze weten elkaar te vinden. Dat is hét argument voor het niet gebruiken van sociale platformen.”
Daar daar ben jij het overduidelijk niet mee eens. Waarom?
“Een nieuwe generatie bereikt nu de arbeidsmarkt. Zij worden screenagers genoemd: jongeren die zijn opgegroeid met de aanwezigheid van internet en smartphones. Jongeren die geen tv meer kijken, maar Youtube. Die bereik je niet met een standje op de Wereldhavendagen. Die bereik je door hen online kennis te laten maken met je onderneming en te tonen hoe gaaf die is. Social media is allang geen bijzaak meer, het bepaalt de continuïteit van je bedrijf. Vooral in de haven waar een ernstig tekort aan gekwalificeerd personeel is.”
Het is met andere woorden de gedroomde tool voor Human Resources?
“Onder andere, maar social media kan ook worden ingezet voor verkoop en het vergroten van naamsbekendheid. Het is voor bedrijven een goed middel om hun kennis te delen. Waardevolle kennis waar klanten en volgers iets aan hebben. Je laat op die manier zien wat je in huis hebt. Social media is ook een belangrijk communicatiemiddel. Toen bij Shell Moerdijk brand uitbrak verschenen binnen enkele minuten foto’s op Twitter en Facebook, want iedereen heeft een smartphone tegenwoordig. Dat soort berichten gaan online snel een eigen leven leiden en binnen no-time waren er paniekerige en onduidelijke berichten te lezen. Dat kan met een simpele tweet voorkomen worden. Als bedrijf is het daarom van groot belang dat je op zo’n moment weet wat er online speelt. Gelukkig is de Veiligheidsregio hier heel ver in.”
“De ‘screenagers’ betreden de arbeidsmarkt, opgegroeid met social media. Die bereik je niet met een standje op de Wereldhavendagen.”
Aanwezig zijn op sociale platformen is één ding, interessant zijn een tweede. Ik zie vaak berichten als: ‘Interessant seminar over kansen pakken in de logistiek.’ Dat heeft weinig waarde voor volgers. Hoe bereiken bedrijven via social media ook daadwerkelijk een publiek?
“Mensen hebben inderdaad de neiging om hun marketingpet op te zetten. ‘Dit zijn de voordelen…’ en dan puntsgewijs opsommen. Op social media moet je juist een andere kant van je bedrijf laten zien dan je in een folder doet. Belangrijk is om de medewerkers centraal te zetten. Een bedrijf die dit goed dit is containerrederij Maersk Line. Die laat zijn kapiteins foto’s delen van de megagrote schepen en hun bestemmingen. Een ander goed voorbeeld is Pedro Peters, directeur van de RET. De ene dag betoogt hij waarom de boete voor zwartrijders niet omlaag moet, en de andere dag plaatst hij een foto van zijn kleinzoon met nieuwe zwembandjes om. Hij is geen wandelende reclamefolder, maar geeft als CEO het bedrijf een gezicht.”
Op hakken in de haven, staat er in je Twitterbio. Hoe ben je hier verzeild geraakt?
“Mijn oma nam me van jongs af aan altijd mee naar Hoek van Holland. Nog steeds waaien we hier regelmatig uit op het strand en kijken we met een verrekijker naar de schepen die binnenkomen. Ik heb vanaf hier Maasvlakte 2 aangelegd zien worden. De baggerschepen het land met grote stralen zand zien opspuiten. Je merkt hier dat je in een havenstad woont, veel meer dan op de Coolsingel. Het onbekende van de haven heeft mij altijd getrokken. Toen ik in 2001 de kans had om te solliciteren voor jongerenwethouder op de havenportefeuille heb ik dat direct gedaan. Een jaar lang trok ik met havenwethouder Mark Harbers door de haven. We bezochten bulkterminals, voeren mee op sleepboten. Dat heeft mij nog enthousiaster gemaakt.”
De keuze voor social media, waar komt die vandaan?
“Ik kom uit een communicatiefamilie. Zowel mijn vader als moeder werken in de communicatie, dat zal het zijn, haha!”
Naast Port-able heb je ook een andere onderneming, Tanker. Kun je daar wat over vertellen?
“Tanker is een onderneming die ik met drie partners run. Ik merkte dat ik vaak andere mensen nodig had, om websites te bouwen bijvoorbeeld. Om kwaliteit te kunnen garanderen wilde ik met vaste partners gaan werken. Een kennis van mij werkte al samen met twee anderen op het gebied van webdesign, beeld en tekst. Ik ben met hun aan tafel gaan zitten, het klikte, en dus hebben we samen Tanker opgericht. In principe werk ik vanuit Port-able, maar als klanten een uitgebreidere dienst willen, heb ik nu een vast team achter me staan.”
Hoe ervaar je het ondernemen in Rotterdam?
“Goed, maar ik gebruik een laptop, smartphone en internet en kan dus ook makkelijk uit de voeten. Er zijn veel initiatieven om andere ondernemers te leren kennen, dat is fijn. Eén punt van kritiek is dat Rotterdam beter bereikbaar moet worden via het water. Betaalbaarder vooral. Watertaxi’s zijn duur en de waterbus dekt niet genoeg plaatsen.”
Wat wil je over vijf jaar bereikt hebben?
“Dan wil ik gewoon voor mooie klanten werken. Er zijn prachtige verhalen te vertellen in de haven. Er is veel Nederlandse trots. Ik werk nu veel voor expediteurs en logistieke dienstverleners. Ik zou ook graag voor één van de grote offshore bedrijven werken. Huisman of Jumbo, bijvoorbeeld.”
